Πάντα πίστευα, ως δάσκαλος, ότι η όποια γνώση και μόρφωση του ανθρώπου είναι ελλιπής και δεν έχει βάση αν δεν συνοδεύεται και συμπληρώνεται από πατριδογνωσία. Και επειδή μιλάμε για σχολείο, θαρρώ πως είναι απαραίτητη η γνώση τόσο της ιστορίας όσο και της γλώσσας, της ντοπιολαλιάς του τόπου μας.
Ίσως γιατί πιστεύω ότι αυτά είναι η «δικολαγιά» – το σόι – μας, αυτά που μας ενώνουν, η καταγωγή μας, η παράδοσή μας, ο πολιτισμός μας, ένα κομμάτι απ’ την καθεμιά και τον καθένα μας.